Α, ψέματα δε θα πω, εγώ τα κασκόλια δεν τα πολυσυμπαθώ. Δεν θέλω να έχω πολλά στο κεφάλι μου, κατάλαβες; Πας να κάτσεις κάπου και βγάζεις παλτό, βγάζεις σκουφί, βγάζεις γάντια... ε, άνθρωπος είσαι, κάτι θα ξεχάσεις μετά... Είμαι όμως και τυχερή η ρουφιάνα, για να ζούσα σε καμιά Άνοιξη, καμιά Δροσιά, καμιά Κηφισιά, να το 'νιωθα το κρυο, να σου 'λεγα εγώ μετά πώς το φόραγα το κασκολάκι. Ο θεός με φύλαξε... Λοιπόν, και εδώ ισχύει ο κανόνας "the bigger the better". Θέλει να είναι μπόλικο το κασκόλ, αρχοντικό, να λες κασκόλ είναι αυτό ή κουβερλί; Α, και όχι αντιθέσεις και ότι να 'ναι. Να είναι όλα στους ίδιους και παραπλήσιους τόνους. Άσε και το ότι είναι και μια χαρά χριστουγεννιάτικο, χρηστικότατο και οικονομικότατο δωράκι για πεθερές, συννυφάδες και συναδέλφισσες. Το πολύ με 16 ευρώ... ξεϋποχρεώνεσαι. Αυτά. Να, δες:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου