Πίσω και σας έφαγα

Και ναι κύριε, ντυθήκαμε, σημαιοστολιστίκαμε, φάγαμε, ήπιαμε, φχαριστηθήκαμε και τώρα... θυμόμαστε τα μελομακαρονάκια ένα - ένα που τα κατεβάζαμε τραίνο το 'να πίσω απ΄τ' άλλο και κλαίμε...

Ε μωρέ, δεν πειράζει, γιορτάρες μέρες ήντουζαν, πώς αλλιώς να καταλάβεις Χριστούγενα, με μαρούλι και στήθος κοτόπουλο; Δε λέει. Κι άπαξ και το πάρεις απόφαση και πατήσεις τη ζυγαριά και αναρωτηθείς πώς στο καλό γίνεται μέσα σε 2 εβδομάδες να πάρεις 4 κιλά... περνάς κι απ' τα 5 στάδια του πένθους (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή)... μετά λες "βρε μήπως να πάω ένα γυμναστήριο;"

...και θυμάσαι κείνη την πεντέριμη εγγραφή που είχες κάνει το Μάη που μας πέρασε, τότε που ήθελες να βάλεις το ολόσωμο με τα σκισίματα, να σε δει ο Μάκης να του ΄ρθει κωλούμπρα...

Ντάξει, φτηνά θα την βγάλεις, κάτι οι εγγραφές που έχουν ξεφτιλιστεί τελείως, κάτι τα κολάν που είναι οικονομικά, κάτι οι εκπτώσεις και οι προσφορές... όχι ζάχαρη... στέβια θα την περάσουμε φέτο.

Να, δες εδώ τα κορίτσια τα γυμναζόμενα: